∆ Düşünüyordum da, yaşamak; ya iliklerine kadar acıyı ya da dibine kadar aşkı tattığında hissedilir en çok.
∆ Ya ölüm kendini hatırlatırken, ya da sen sürünmeye razıyken.
∆ Ya tüm gözler üzerindeyken, ya da sözler bile seni terk etmişken.
∆ Ya bitmesini dilersin, ya da sadece ağlamayı kesersin.
∆ Güneşin halesine girebilmek için tırmanmaktan yorulmuş, pes edip cehenneme düşmüştüm.
∆ Güneşe ihtiyacım olmadığını ise ancak ışık hüzmene tutulduğumda görmüştüm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder