Amumu

En en en sevdiğim, en tatlış bulduğum karakter diyebilirim. Şuna bir bakar mısın?


Valoran’lı her çocuk duymuştur bu hikâyeyi,
Yüreğini kaybeden küçük mumya ve onun laneti.
Pek mahzun ve kederli, Amumu derlermiş adına,
Arkadaş bulup kaderini öğrenmek için, vurmuş kendini yollara.

Seneler boyunca, genç Amumu dolaşıp durdu dere tepe,
Kafaya koymuş arkadaş edinmeyi, ah bir derdini anlatabilse keşke,
Oysa Amumu yurduna dönüp, evim dediği yere baktığında,
Boşa çıkan umutlarıyla beraber kaldı yine bir başına.

Derken laneti kulağına bir şeyler fısıldamaya başladı,
Duydukları Amumu’nun en büyük korkusunu haklı çıkardı,
Dedi ki, asla kimse onunla arkadaş olmayacakmış,
Dedi ki, ömrünün sonuna kadar hep yalnız kalacakmış.

Kaldıramadı minik bedeni,

Bunca acıyı ve kederi.

Amumu durup ne yaptığının farkına vardığında,
O ve herkes için iş işten geçmiş, laneti kazanmıştı sonunda.
Öfke ve ıstırap sarıp sarmaladı dört bir yandan narin ruhunu,
Ve sonu gelmeyecek korkunç bir sinir krizine neden oldu.